Ιστορία bullying Αλέξανδρου

Η πραγματική ιστορία bullying του “αυτιστικού” Αλέξανδρου με το σύνδρομο Άσπεγκερ

Λέγομαι Αλέξανδρος, και η ιστορία μου είναι περίπλοκη, καθώς συνδυάζει το bullying με τη διάσπαση της προσοχής στο φάσμα του αυτισμού. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα ήμουν διαφορετικός. Αν και τότε δεν γνώριζα τον ακριβή λόγο, συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος που αντιδρούσα στα πράγματα διέφερε από τους άλλους.

Ο αυτισμός με επηρέασε σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Είχα δυσκολία στο να επικοινωνώ με τους άλλους παιδικούς μου φίλους και στο να κατανοώ τα συναισθήματά τους. Αυτό με έκανε στόχο για τα παιδιά που δεν κατανοούσαν τη διαφορετικότητά μου.

Οι εκφοβισμοί ξεκίνησαν νωρίς στη ζωή μου. Παιδιά στο σχολείο εξέφραζαν με χυδαιότητες την χολή τους και με κορόιδευαν επειδή δεν μπορούσα να αντιληφθώ τα κοινά κοινωνικά σήματα και να αντιδράσω ανάλογα. Αυτή η ανικανότητά μου να αντιμετωπίσω τις “κοινωνικές κανονικότητες” με έκανε να νιώθω ακόμη πιο απομονωμένος.

Το χειρότερο μέρος ήταν όταν κάποια παιδιά άρχισαν να με στοχοποιούν επειδή γνώριζαν ότι δεν θα αντιδρούσα με τον συνηθισμένο τρόπο. Ένιωθα απελπισμένος και αβοήθητος. Κανείς δεν φαινόταν να καταλαβαίνει την αγωνία που ένιωθα.

Το τίμημα στην ψυχολογία μου ήταν βαρύ. Ενώ άλλα παιδιά απλά αντιμετώπιζαν το bullying, εγώ το έζησα ως μια πρόκληση που προέκυπτε από τον αυτισμό μου. Αναρωτιόμουν τι έκανα λάθος, γιατί εγώ ήμουν αυτός που στόχευαν συνεχώς.

Τον αγώνα μου κατά του bullying τον ξεκίνησα από μόνος μου. Κάποια στιγμή, αποφάσισα ότι δεν θα αφήσω τους άλλους να με ελέγχουν με τον τρόπο αυτό. Και αν και ήταν δύσκολο, άρχισα να ψάχνω τρόπους να αντιμετωπίσω το bullying.

Η οικογένειά μου και ένας θεραπευτής

Η πρώτη μου κίνηση ήταν να μοιραστώ τα συναισθήματά μου με την οικογένειά μου. Είχα την τύχη να έχω γονείς που με υποστήριξαν απόλυτα και με καταλάβαιναν. Μαζί τους, αναζητήσαμε επαγγελματική βοήθεια για να κατανοήσουμε καλύτερα τον αυτισμό μου και τον τρόπο με τον οποίο μπορούσα να αντιμετωπίσω το bullying.

Ένας θεραπευτής με βοήθησε να αναπτύξω καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες και να μάθω πώς να αντιδρώ σε πιέσεις και κακοποίηση. Με τον χρόνο, άρχισα να νιώθω πιο αυτοπεποίθεση και να αντιλαμβάνομαι καλύτερα τις κοινωνικές καταστάσεις.

Αλλά ο αγώνας δεν τελείωσε εδώ. Κατανόησα ότι το bullying εξακολουθούσε να υπάρχει, αν και με διαφορετικό τρόπο. Έτσι, αποφάσισα να ενημερώσω τους εκπαιδευτικούς μου για την κατάστασή μου και να εργαστώ μαζί τους για τη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος στο σχολείο.

Μαζί με τους εκπαιδευτικούς, επικεντρωθήκαμε στην ευαισθητοποίηση των συμμαθητών μου για τον αυτισμό και στον τρόπο που μπορούν να βοηθήσουν. Διοργανώσαμε εκδηλώσεις και ομιλίες για το θέμα. Και σιγά-σιγά η ατμόσφαιρα στο σχολείο μου άρχισε να αλλάζει.

Αυτό που έμαθα από την εμπειρία μου είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να φοβόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια και να μιλήσουμε για τα προβλήματά μας. Ο αυτισμός δεν είναι αδυναμία, αλλά απλώς διαφορετικότητα. Και η διαφορετικότητα είναι κάτι που πρέπει να γιορτάζουμε, όχι να κακοποιούμε.

Με την πάροδο του χρόνου, βρήκα φίλους που με αποδέχθηκαν όπως είμαι, και ξεπέρασα το bullying.

Εξακολουθώ να αντιμετωπίζω προκλήσεις λόγω του αυτισμού μου. Αλλά τον αντιμετωπίζω με αυτοπεποίθεση και αγάπη για τον εαυτό μου. Η ιστορία μου είναι ένα μήνυμα ελπίδας για όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν bullying ή έχουν διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων. Μην φοβάστε να είστε ο εαυτός σας και να ζητήσετε βοήθεια από όσους σας αγαπούν και σας στηρίζουν.

Αυτό έκανα κι εγώ και τώρα διδάσκω στο πανεπιστήμιο… Παρότι έχω διαγνωστεί με άσπεγκερ…